Tuin columns Versicolor

Tuinvrouw in tijden van Corona-stress

Al jaren lezen we, dat tuinieren één van de beste manieren is om stress te verlagen. Eerlijk gezegd bladerde ik dat soort berichten altijd maar vluchtig door. Als je zoals wij een grote tuin hebt, is tuinieren immers ook heel hard werken. Hartstikke leuk, maar af en toe - naast onze fulltime banen - ook stress-verhogend  We willen namelijk ook nog eens van april t/m augustus heel veel ‘open tuin-dagen’ houden om al het moois te kunnen delen met bezoekers. ‘Ja ja’, dacht ik ietwat schamper bij weer zo’n artikel in een magazine , ‘een uurtje grasmaaien en dan lekker in een tuinstoel zitten, dan zal ‘t best!”.

Wij zijn gezegend met 2500m2 tuin.  Tuinieren was behalve genieten, ook steeds vaker: méters maken! Al jaren tuinier ik in het seizoen (maart – eind september) 5 uren per dag, 7 dagen in de week. Gardenfitness! Maar ook strakke schema’s. Rond 6.00 uur opstaan, ca. 4 uren kantoorwerk en dan 5 uur de tuin in, douchen, nog even mails beantwoorden en dan vroeg de deur uit en danslessen geven.
Tuinieren werd van ‘liefhebberij’ ook ‘presteren’. Soms een heilig moeten, de tuin moest er immers altijd perfect uitzien voor elke bezoeker?  De aard van het beestje en het tuinbloed kruipt waar het niet gaan kan. Yup, ik ben een perfectionist.



Thuis tijdens de Corona crisis...

En toen werd het maart 2020. Na het afkondigen van de eerste Corona-veiligheidsmaatregelen, was ik opeens de hele dag en avond thuis. Het runnen van mijn grote salsadansschool en het elke avond geven van enkele uren dansles, het kón opeens niet meer…  Mijn stressniveau steeg tot nieuwe hoogten! Allerlei doem-denksels bleven rondtollen in mijn hoofd… Wat als het weken, maanden ging duren? Overleefde mijn bedrijf dat wel? Waar moest ik de boodschappen van betalen? Werd ik nu depri zonder de dagelijkse dansende leerlingen? Ik miste mijn werk heel snel, alle leerlingen, de muziek, het lachen en oefenen en… zucht.

Van het ene op het andere moment ging van het tuinieren alles stress af. Ik mócht nu elke dag zoveel tuinieren als ik wilde… het administratieve werk voor de dansschool besloeg na een week steeds minder tijd, de mailstroom droogde op -  en elke avond was het langer licht. Wanneer de tuin weer bezoek kon ontvangen, werd nog een vraagteken.
En het gebeurde! In plaats van meters maken, ging ik weer genietend tuinieren. Voor mezelf, niet meer voor anderen. Zat ik opeens voor de fun rode bietjes te zaaien en voerde ik hele gesprekken met de kuipplanten in de kas. En in mijn hoofd werd het stiller. Rustiger. Minder somber. Ik kreeg weer oog voor elke nieuwe bloem die open ging, riep de ‘grutto grutto gruttooo’ vrolijk na en zong opeens, al grasmaaiend, de meest vage kinderliedjes.

Een tuin is een cadeau! Je kunt altijd naar buiten lopen en elke dag is ze anders. Zeker nu het lenteweer langzaam beter wordt, is er elke dag de zon op mijn neus en de wind in mijn haren. Ik heb tijd om oude tuinbankjes weer fris over te schilderen, na elk stukje border ga ik nu zitten, kijken en laat ik me overspoelen door al het moois.
Dus eh… heb jij nog steeds tegels? Kies voor bodembedekkers! Denk na over het aantrekken van vlinders, kweek tomaten en plant zomerbollen! Oh ja enne: vraag me gerust om tips of hulp. Ik heb er tijd voor 😉

31 maart 2020