Tuin columns Versicolor
Allerlei verrassende belevenissen in onze tuinen.
Lees de leukste verhalen van onze werkzaamheden en belevenissen in de Versicolor tuin.
- De lente komt eraan!
- Februari: plannen en bollen
- In de Wintertuin
- Narcissen bij de vijver
- Vogelpret
- Snipperdagen in de tuin
- Sneeuwklokjes in de sneeuw
- Tuinvrouw in tijden van Corona-stress
- Compost, het zwarte goud....
- Oktoberlicht
- Snoeiweekend
- Op zoek naar nieuwe inspiratie
- Winter rust roest...
- Viva Italia !
- De bruine tuin...
- Durf te dromen !
- Alice in Wonderland....
- Naar een grote tuin
- Tussen Vogelbos en Vlinderkroeg
- Zonaanbidder
- Blij met klei
- Tuinbezoek
- Discriminatie in de tuin?
- Controlfreak
- Een eigen Keukenhofje…
- Droomtuinen...
- Allemaal aan de Allium!
- Onkruidvrije paden
- Mot met de Buxusmot….
- Knipbeurt voor Knotwilgen
Naar een grote tuin
Er was eens, in een stad hier niet zo ver vandaan, een klein blond meisje dat graag bloemen plukte. Ze maakte slingers van madeliefjes, die overvloedig groeiden in de bermen van haar jeugd en kwam thuis met grote boeketten van boterbloemen en fluitenkruid, een spoor van reeds uitvallende bloemblaadjes achter haar aan. Haar vader was dol op tuinieren, en had - voor moderne nieuwbouwbegrippen van die tijd - een fraaie, bloemrijke tuin. Oef, wat was het meisje vaak gefrustreerd omdat ze niets mocht plukken in Papa’s tuin vol geurige lathyrus, zonnig stralende goudsbloemen en bont perkgoed...
Maar zoals in alle verhalen, kleine meisjes worden groot en op een dag had zij dan eindelijk haar eerste eigen tuin ! Voor haar onervaren beginners blik was het groots, een 13 meter diep stuk kale grond vol mogelijkheden; een speeltuin voor al haar bloemige dromen. Met een simpel basisontwerp van twee terrasjes met een verbindend pad, werd er vooral veel ruimte gemaakt voor grote, lange borders. Over een kleurschema was zowaar al nagedacht, wat best al getuigd van enig inzicht voor een amateurtje van 19: geel en wit, zonnig en licht ! Het eerste tuinjaar was een bron van pure verrukking... voor het eerst te ervaren hoe uit piepkleine zaadjes binnen no time kleurrijke éénjarigen groeien ! Om te zien hoe de in het voorjaar uitgezette vaste planten – net twee armetierige blaadjes boven de grond – na een half jaar veranderen in border-persoonlijkheden van formaat ! Het is een gevoel van extase die rechtgeaarde tuinliefhebbers nog steeds op elk moment kan overvallen.
Affijn, u voelt het al aankomen.
Na een jaar of twee was dit tuintje, dat ooit zo ruim bemeten leek, alweer eindeloos veel te klein voor het fors aangewakkerde tuinvirus, dat zich nu geheel meester had gemaakt van onze jonge tuinvrouw. En we kennen toch allemaal dat gevoel van gretigheid, van pure onversneden hebberigheid, dat niet te stoppen verlangen naar meer meer meer planten? Het is de eerste fase van de verslaving, die vrijwel iedere tuinfanaat heeft doorgemaakt. Dus besloten tuinvrouw en partner op zoek te gaan naar een klein huisje met een grote tuin, liefst landelijk gelegen – zo landelijk, dat je niet elke week de voetbal van de buurkinderen tussen de gebroken stengels van de Riddersporen hoefde te vissen. Zij zochten, en zij vonden!
Zij vonden een klein arbeiderswoninkje met daarom heen een lap gras van 550 m2 aan een doodlopende weg. Dat voldeed aardig aan de eerste wensen. Maar wijs geworden door de eerdere ervaring, dat wat groot lijkt, al spoedig weer te klein kan zijn voor wie door de tuindemonen is bezeten, gingen zij eerst even op gesprek bij beide boerenburen. Na de fase van het beleefde ‘hee-hallo-hai’ kwam daar al snel de brandende vraag op tafel "of het in de toekomst wellicht mogelijk was een stukje weiland erbij te kopen om er tuin van te maken?”. Boerenburen keken of ze water zagen branden en dachten dat het jeugdige overmoed was die wel zou overdrijven… maar er kon altijd over gepraat worden! Waarna blijde tuinvrouw en haar lief het koopcontract tekenden en gingen inpakken voor de verhuizing. Let wel: eerst werden de grootste lievelingen uit de nieuwbouwtuin verhuisd , en daarna pas de meubelen… Kwestie van prioriteiten stellen!
En natuurlijk kregen de boerenburen ongelijk; na ruim anderhalf jaar was het meeste gras weg gespit om plaats te maken voor een tuin met borders op kleur, terrasjes van boerengeeltjes en ferme buxusvakken vol geurige kruiden... en snakte de tuinvrouw naar méér!
Inmiddels had zij alle tuinboeken die de landelijke bibliotheek op voorraad had uit haar hoofd geleerd, een abonnement genomen op alle toenmalige tuintijdschriften, alle beroemde open tuinen van die tijd bezocht en was ook de eerste tuinenreis naar "gardeners heaven” Engeland al gemaakt. Na het met goed gevolg afsluiten van een cursus Tuinarchitectuur bij de Loi ,werd de tuin uitgebreid met een nieuw stuk weiland tot 1100m2 en 4 jaar later kwam er achter het huis weer een stuk grond van maar liefst 1200 m2 bij... voor nog meer sprankelende tuinideeën.
De tuinvrouw heeft inmiddels 25 jaar ervaring. De scherpe randjes van haar verslaving zijn afgesleten maar: onkruid vergaat niet ! Ook dit jaar gaat er dus weer een stuk tuin op de schop wat helemaal veranderen gaat...
Door Marianne