Tuin columns Versicolor
Allerlei verrassende belevenissen in onze tuinen.
Lees de leukste verhalen van onze werkzaamheden en belevenissen in de Versicolor tuin.
- De lente komt eraan!
- Februari: plannen en bollen
- In de Wintertuin
- Vogelpret
- Snipperdagen in de tuin
- Sneeuwklokjes in de sneeuw
- Tuinvrouw in tijden van Corona-stress
- Compost, het zwarte goud....
- Oktoberlicht
- Snoeiweekend
- Op zoek naar nieuwe inspiratie
- Winter rust roest...
- Viva Italia !
- De bruine tuin...
- Durf te dromen !
- Alice in Wonderland....
- Naar een grote tuin
- Tussen Vogelbos en Vlinderkroeg
- Zonaanbidder
- Blij met klei
- Tuinbezoek
- Discriminatie in de tuin?
- Controlfreak
- Een eigen Keukenhofje…
- Droomtuinen...
- Allemaal aan de Allium!
- Onkruidvrije paden
- Mot met de Buxusmot….
- Knipbeurt voor Knotwilgen
Viva Italia !
Van vakantiereizen kom ik altijd terug met tuinideetjes. Soms groeien die uit tot plannen en ontwikkelen de plannen zich tot werkzaamheden. Zo was ik twee zomervakanties geleden in het zonovergoten noordelijke Merengebied van Italië, waar heel wat fraaie tuinen te bezoeken zijn. We genoten o.a. van tuinen op de eilandjes in het Lago Maggiore en rondom het Como- en Gardameer. En wandelend door oude paleistuinen en botanische ‘Giardini’ verloor ik mijn hart aan de klassieke tuinvijvers met granieten randen en verfrissende fonteinen. Eenmaal terug in de minder zonnige Nederland, bleef ik dromen en zag ik ons al zitten met een koel glas Prosecco op de rand van onze eigen Italiaanse vijver…
Dus stonden wij in maart - precies een jaar geleden - in de Noordhollandse motregen de graszoden af te spitten van het ronde gazon in onze Hortensiatuin.
De maten van het omringende pad werden afgezet met paaltjes, waarna we de schop nog wat dieper in de klei konden laten zakken voor het uitgraven van de hele vijver met een straal van 3,5 meter. Met de hand is in dat geval een understatement. Graven in zware zeeklei vraagt inzet van je hele lichaam! Gelukkig had ik hulp van mijn vader en een goede vriend, die bereid waren samen met ons de rugspieren even flink te belasten. Drie mannen en één tuinvrouw, hakkend, scheppend, tillend… de uitgegraven grond ging per kruiwagen de tuin door naar de container voor aan de weg. Karretje voor karretje vorderde het karwei. De tintelende Prosecco was een vage herinnering. Wij hielden ons gaande met warme koffie en soep…
April kwam en terwijl de narcissen de tuin geel kleurden, zetten wij ons aan een minder poëtische klus: beton storten ! Met een gehuurde betonmolen bij de oprit van de tuin leerden we alles over de juiste1-2-3 verhoudingen voor het maken van je eigen doe-het-zelf betonfundering: 1 emmer cement, 2 emmers zand, 3 emmers grind, water erbij en dan draaien altijd maar draaien…
En daar gingen de kruiwagens weer, ditmaal in omgekeerde richting de tuin in, gevuld met klotsend en vloeibaar betonmengsel. Terwijl de bodem droogde, ervoeren wij de dagen daarna welke dimensie spierpijn in je armen en schouders kan bereiken. Met de wetenschap dat we de week erna opnieuw aan de bak mochten, want Frans had inmiddels de bekisting opgebouwd voor de rand van de vijver. Leuk hobby, dat tuinieren !
Het werd mei en ditmaal stond de oprit vol met pallets vol Portugese granietkeitjes.
Daarvan kon Frans de bestrating rondom de vijver aanleggen en ook de rand boven het waterniveau werd van dezelfde granietkeien gemetseld. Terwijl Frans bestraatte en metselde, was ik natuurlijk druk aan het werk in alle borders want in mei groeit alles met hormonale stuipen en sneller dan je kunt bijhouden. Bij het eerste open tuinweekend in mei metselde Frans aanvankelijk gewoon door, maar dat leverde zoveel vragen en gesprekken op dat het werk niet echt vorderde. Wel waren veel bezoekers zo nieuwsgierig, dat velen beloofden later die zomer nog eens terug te komen om het eindresultaat te kunnen zien.
De maand juni was het dan eindelijk zover: de leiding werd opengezet en vanuit het bassin van onze watermuur begon het slootwater in de Italiaanse vijver te lopen. Taaadaaaa ! Nu begon het erop te lijken. Een tochtje naar een groot tuincentrum deed ons terugkeren met potjes en bakjes vol zuurstofplanten en een vrolijk klaterende fontein. Tevreden bekeken we het eerste resultaat en het Italiaanse gevoel begon aan een voorzichtige revival. Helaas hadden we vorig jaar zulk abominabel zomerweer in juni, de moesson was er niets bij. De Prosecco bleef dus in de koelkast.
In juli gingen wij opnieuw met zomervakantie, maar bij terugkomt wachtte ons in plaats van een tintelfrisse vijver een groene soep. Het was een weekje warm geweest in Nederland en algen en draadwier hadden alle zuurstofplanten weten te verstikken. Leeg laten lopen, schoonmaken en weer opnieuw beginnen, was het enige devies ! Dus terwijl de wasmachine de vakantiewasjes draaide, stonden wij opnieuw in die inmiddels een stuk minder romantische vijver te roeren.
Eind goed al goed. In augustus werd het dan toch mooi en bestendig nazomerweer. De hoge borders bloeiden overvloedig en de Prosecco stroomde idem.
Door Marianne